Na 5 lange dagen scheuren over de Noordzee, het kanaal en de golf van Biskaje, kwamen we alweer aan in Lissabon. Deze stad, die ooit mijn eerste havenbezoek ooit was (met JWIT in ’09), heb ik inmiddels als een keer of 4 bezocht; met de JWIT, met de Kinsbergen/Mercuur, met de Karel Doorman, en nu met de Zeven. Kortom, tijd om af te vinken wat ik nog niet gedaan heb. Dan maar een fietstocht! En wat heb ik hier spijt van gehad! Vanaf het schip bij de Doca’s, via het centrum omhoog naar het kasteel. Kasseientocht, zo voelde de weg, en trilde mijn stuur. Het kasteel bezocht en daarna heuvelaf naar beneden. Vervolgens via Belém terug naar de boot. 25km voelde als 40… Oh en ze hebben trouwens ook heuvels in spanje.
Daarna de rest van het weekend op de step gestaan. Beetje rondrijden en attracties bezoeken. Een dagje de wacht gehad en ten slotte nog uit eten met een groep collega’s. Kortom, weer een prima bezoekje aan Lissabon!

Op zee een vast stramien: De zee op, en je raad het al: ADEX, CASEX! Een spaanse taakgroep met enkele portugezen dreef ook voor de kust. Samen een oefening gedaan, en daarna enroute naar de volgende haven. Zou het Belfast worden? Of Faslane? Glasgow, Edinburgh? Nope. Het werd Plymuiden. Het Den Helder van de Engelse zuidkust. Alsof we thuiskwamen liepen we de haven aan en meerden we af nabij Plymouth. Maar niet voordat we een state 1 oefening gedaan hadden (again), formatieankeren (again), en doelschip waren geweest voor het ankeren. Mooi verhaal overigens: nog nooit stond ik met zoveel plezier in een zwembroek op de brug. Wat moeten de Slovenen gedacht hebben: Wat is dit voor gekke vertoning?! Wel gelachen met dat Sloveense boardingteam!

Daarna nog een RAS (again), een helikopter Round-Robin (overal even helikopteren), en daarna was de operationele week weer voorbij!

Next stop, Plymouth!